J'accuse

Anti-oorlogsfilm met een indrukwekkende climax waarin de slachtoffers op het slagveld van de Eerste Wereldoorlog herrijzen en de levenden aanklagen. Een restauratie door Eye, met een nieuwe score van Thijs Havens (synthesizer, gitaar).

Deze klassieker van Abel Gance, die later met Napoleon een van de grootste spektakelstukken uit de filmgeschiedenis maakte, klaagt niet alleen de universele idiotie van de oorlog aan, maar ook de mensen die onverschillig bleven of van de oorlog profiteerden. De destijds succesvolle film draait om verschillende mensen wier leven door de oorlog wordt beheerst.

gek geworden

De dichter Jean is verliefd op Edith, de vrouw van de bruut François. De mannen mogen elkaar niet, maar worden vrienden aan het front tijdens de Eerste Wereldoorlog. Na de oorlog keert alleen Jean terug: hij is echter gek geworden door alle gruwelen van die oorlog en lijdt aan shell shock.

front van Verdun

De huiveringwekkende climax bestaat uit een lange optocht waarin Jean wordt gevolgd door de dode François en velen andere uit de dood herrezen oorlogsslachtoffers, die de levenden aanklagen. Voor deze scène maakte Gance gebruik van 2000 echte soldaten op verlof. Deze mannen kwamen direct van het front van Verdun en werden acht dagen later weer terug verwacht. Ze speelden de scène in de wetenschap dat velen van hen het niet zouden halen - tachtig procent van deze mannen zouden inderdaad uiteindelijk sneuvelen.