George C. Scott Night

Hij behoort tot de generatie mannelijke Hollywood-acteurs voor wie het adjectief ‘ijzervreter’ gold. Geen politiek-correcte doetjes dus, aarzelend op zoek naar een passende gender, maar, zoals het toen heette, echte mannen die de term ‘identitair construct’ niet kenden en hun weg gingen door de Droomfabriek, al dan niet vergezeld door de Fles.

De mannen uit Hollywoods – nu besmet verklaarde - dodotijd waren vooral te zien in avonturen-, actie-, thriller- en misdaadfilms. Denk Lee Marvin, Gene Hackman, Clint Eastwoord of Robert Mitchum. Of, eerder, Humphrey Bogart, Jimmy Cagney en Errol Flynn.

George C. Scott (1927-1999) behoorde zonder twijfel tot het boven genoemde rijtje; hij was eigenzinnig, avontuurlijk – als begin-twintiger tekende hij voor vier jaar in het korps Mariniers, diende in het laatste jaar van WOII – drankzuchtig en, vooral, een zeer begaafd acteur.

Oscar geweigerd

Koolhoven & Simons duiken een avond lang in leven en werk van de man die een Oscar weigerde voor zijn meest geprezen optreden (Patton), met verve speelde in toneelklassiekers van Shakespeare, Milton en Arthur Miller, en zijn carrière eindigde met optredens in B-films als Angus en The Exorcist III. Maar wat is een B-film? Scott zag diepte in de exploitatie en gaf reliëf aan de rol van duivelonderzoeker Lieutenant William F. Kinderman met onvergetelijke lines als: ”If you'll forgive me, I shall leave this mystical conversation, too much of aesthetics, always gives me a headache.”

Patton (Franklin J. Schaffner, US 1970, 170’, 4K)

Hij was volledig overtuigd van zijn gelijk, gold als een briljante strateeg en baadde bij voorkeur in het licht van zijn buitenissige ego: generaal George S.Pattton maakte furore in WOII door zijn moed, buldozermentaliteit en gevoel voor moderne oorlogvoering, waarin het verrassingseffect telt. Met zijn Derde Leger versloeg hij binnen twee weken de Duitse troepen in Bretagne en stond op een uur afstand van Parijs, vóór zijn grote rivaal Montgomery.

George C. Scott kruipt in de huid van Patton, en doet dat zo overtuigend dat het verschil tussen de echte en de fictiegeneraal volledig verdampt. Zijn toespraak voor de troepen is episch, memorabel en honderd procent Patton. Zeven Oscars (onder meer voor coscenarist Francis Ford Coppola), Scott weigerde – als eerste in de filmgeschiedenis – de zijne, want de uitreiking van de Oscars, dat was niets anders dan een “beledigend, barbaars en door en door corrupt” gebeuren. Patton zou goedkeurend hebben geknikt, bij zulke ferme taal.