Maidan

Het Maïdan-plein in Kiev was de bakermat van de revolutie die het einde betekende van het presidentschap van Viktor Janoekovitsj. Sergei Loznitsa (In the Fog, My Joy) maakte zowel een onverbloemde verslag van de opstand als een bijna abstracte meditatie over massa, chaos en lawaai, gevat in lange, statische takes. Maïdan werd voor het eerst vertoond als speciale voorstelling in Cannes.

In het eerste deel, geschoten in december 2013, heerst er op het plein nog een soort carnavalssfeer. Mensen luisteren naar de oppositieleden en amateurdichters op het podium, vrijwilligers delen voedsel uit, en er wordt vaak en luidkeels gezongen. Het keerpunt is de invoering van de anti-demonstratiewetten in januari 2014, waarna er gevechten uitbreken tussen de demonstranten en de militaire politie. Het geweld escaleert en het duurt niet lang of ze worden over en weer bestookt met gebroken stoeptegels en traangas. Als de politie op de massa schiet waarbij meer dan honderd mensen omkomen, is de tragedie compleet.

Loznitsa en zijn cameramannen laten ondertussen hun camera stevig op de vaste posities staan. Deze commentaarloze beelden worden afgewisseld met enkele verbluffende lange-afstandshots die lijken op schilderijen van 18e-eeuwse slagvelden, met mensen verkleind in een panoramisch landschap. Maar deze momenten van schoonheid doen niets af aan het bloedvergieten dat aan de huidige crisis in Oekraïne voorafging.