Mon oncle

Tati”s milde verontwaardiging over de twintigste-eeuwse arbeidsmoraal en de steriliteit van het moderne leven neemt verwoestende vormen aan wanneer hij Hulot als fabrieksarbeider z”n entree laat maken. Monsieur Hulot is ditmaal gebombardeerd tot de lievelingsoom van Gérard. Terwijl zijn ouders worstelen om te kunnen voldoen aan de vereisten van het 'nieuwe' gezin, voelt het jongetje perfect aan hoe leuk het leven is in het bijzijn van zijn anachronistische oom. Gérards vader heeft een nieuwe fabriek in een nieuwe, moderne villa in een buitenwijk compleet met grote tuin en fraaie fontein. Zijn moeder wil dolgraag de volmaakte huisvrouw zijn in dit droomhuis vol elektrische en andere gemakken, maar het comfort keert zich niet zelden tegen de bewoners. Hulot daarentegen woont nog op een rustieke plek in de stad, waar het leventje zijn gewone gang gaat, maar desalniettemin avontuur genoeg biedt. Ook in Mon oncle wedijveren menselijkheid en het moderne leven weer met elkaar.

Mon oncle was Tati”s eerste zelfstandig gerealiseerde kleurenproductie; de film won de Oscar voor beste buitenlandse film.