1970

Als rond de kerst van 1970 de planken in Poolse supermarkten leeg raken en voedselprijzen omhoogschieten, pikken de arbeiders van de scheepswerven van Gdansk het niet langer. Ze gaan in staking. Tientallen demonstranten worden er al snel honderden, duizenden, tienduizenden.

De communistische machthebbers willen absoluut een herhaling van de Praagse opstand van 1956 vermijden. Als propagandapamfletten niet helpen, worden milities, legereenheden en tanks ingezet. Acht dagen, 41 doden en 1164 gewonden later is de opstand ten einde.

Documentaires over dit soort volksopstanden vertellen het verhaal doorgaans vanuit het perspectief van de demonstranten – het Oekraïense Maidan (2014) is een recent voorbeeld. Maar 1970 kiest verrassend genoeg de andere kant. Archiefopnames van telefoongesprekken tussen communistische kopstukken dienen hiervoor als basis. De leden van het crisisteam worden in stop-motionanimatiebeelden neergezet als bureaucraten in grauwe, met sigarettenrook gevulde en door zware gordijnen geblindeerde kamers. Historisch beeldmateriaal van de onlusten buiten toont het effect van hun cynische machinaties.