A Streetcar Named Desire

Kazan liet Brando, ster van Kazans Method Acting-opleiding, los gaan in de zwartwitverfilming van Tenessee Williams’ beroemde toneelstuk, eveneens geregisseerd door Kazan, met Brando als de rouwdouwer Stanley Kowalski.

Was Brando’s optreden op Broadway al intens, in de film stookte Kazan de broeierige spanning tussen Kowalski en Blanche Dubois (Vivien Leigh), zus van Kowalski’s echtgenote Kim, flink op. Brando is het seksuele roofdier, gehuld in strakzittend T-shirt, Leigh de voormalige small town beauty die bewonderd wil worden, met fatale gevolgen.

Uniek

Componist Alex North was een van de eerste die de mogelijkheden van jazz als filmmuziek serieus nam. De manier waarop hij jazz en blues verweeft met de klank van een symfonisch orkest is uniek; de score kleurt de gemoedstoestand van de personages door het gebruik van verschillende instrumenten (saxofoon, strijkers). Eerder gaven filmcomponisten de personages gestalte door het gebruik van (terugkerende) thema’s en motieven.

North gebruikte jazz – een muziekgenre dat gold als pure feestmuziek (swing, ragtime, dixieland) of als experimentele kunstmuziek (bebop) – als compositorisch element; vóór A Streetcar Named Desire was jazz in films veelal een veredelde gimmick of 'locatiemuziek' (uit een radio of in smoezelige cafés).

Lof van Miles

Het was niemand minder dan Miles Davis die de score van Alex North uitbundig prees. ”That’s a wild record... if anybody is going to write for strings in the jazz idiom or something near to it it’ll be North”, zei Davis, die niet bekend stond als scheutig met complimenten aan collega’s.