All We Imagine as Light

Kapadia’s eerste lange speelfilm neemt je mee in het dagelijkse bestaan en besognes van Prabha en Anu, twee hindoevrouwen uit de zuidelijke deelstaat Kerala. Allebei zijn ze naar Mumbai getrokken om een leven op te bouwen als verpleegster; Prabha is gehuwd, maar haar man werkt in Duitsland en laat nauwelijks van zich horen; de jongere Anu zoekt een eigen plek om tijd door te brengen met haar vriend, een moslim.

Wanneer er voor Prabha een groot pakket arriveert – een rijstkoker – omarmt ze het keukengerei alsof het ‘t laatste teken van liefde is in haar huwelijk. Anu, wier familie haar verhouding met een moslim ten strengste afkeurt, blijft zoeken naar een onderkomen. Slechts een gezamenlijk uitstapje naar het strand brengt wat verlichting voor de vrouwen.

Onnadrukkelijk en poëtisch tekent Payal Kapadia (Mumbai, 1986) het leven in de miljoenenmetropool Mumbai, de stad waarin extreem arm en rijk langs elkaar leven, maar waar ook de dromen van een opkomende middenklasse worden verwezenlijkt.

Klassiek

Kapadia’s schildering van de beslommeringen en verlangens van vrouwen vangt de geest van haar geboortestad op een bijzondere manier. Haar eerste lange speelfilm - eerder regisseerde Kapadia de goed ontvangen documentaire A Night of Knowing Nothing (2021) – werd al vergeleken met het klassieke werk van Satyajit Ray (Mahaganar/The Big City, 1963).

All We Imagine as Light was de eerste Indiase film in dertig jaar die geselecteerd werd voor het competitieprogramma van het Cannes Film Festival.