Amorosa

De jaren 80 zagen opvallend veel prestigieuze erfgoedfilmproducties van vrouwelijke regisseurs, zoals de onlangs gerestaureerde Frederik van Eeden-bewerking Van de koele meren des doods (1982) van Nouchka van Brakel.

In Zweden slaagde Mai Zetterling er eindelijk in om haar lang gecultiveerde droom te verwezenlijken: het regisseren van een uitbundige persoonlijke visie op het leven van de opstandige, modernistische schrijver Agnes von Krusenstjerna, wiens romans van Fröknarna von Pahlen de basis vormden voor haar speelfilm Amorosa (1964).

Omdat de romans van Von Krusenstjerna vaak autobiografisch geïnspireerd waren, is het logisch dat Zetterling vaak de grens vervaagt tussen verbeelding/delirium en een realistische weergave van haar sociaal ongepaste relatie met collega-schrijver David Sprengel, die opnieuw hoogstwaarschijnlijk betrokken was bij de totstandkoming van de Fröknarna von Pahlen boeken. Amorosa is boven alles een monument voor vrouwelijke subjectiviteit.