Annie Hall

Na een mislukt huwelijk ontmoet Singer tijdens een tennispartijtje Annie Hall (Diane Keaton). Terwijl zij zich onderdompelt in de glitterwereld van feestjes, muziek en drugs, worstelt Alvy met zijn vele neuroses. Allen maakte deze autobiografische film als een liefdesbrief aan zijn muze Keaton, die ook hier weer tot grote hoogte stijgt dankzij hun natuurlijke chemie. Annie Hall betekende Allens definitieve doorbraak en won Oscars voor Beste Film, Beste Regisseur, Beste Script en Beste Actrice.

Via Alvy Singer, die niet weet hoe zich staande te houden in de showbizz, toont Allen het luchtbelgehalte van de snobby New Yorkse kunstwereld, maar schrikt er niet voor terug zijn eigen ambitieuze ego belachelijk te maken. Met zijn portret van gepassioneerde romantische pijn gaf Allen een geheel nieuwe draai aan de relatiekomedie.

Kleine porties

Annie Hall was ook de eerste film waarin Allens grote obsessie met de dood alle ruimte krijgt: hoe vluchtig het leven is, hoe afhankelijk van het toeval, en hoe het wordt overschaduwd door de gedachte van het naderende einde. Het leven is net als het eten in een restaurant waarover Alvy opmerkt: “Verschrikkelijk, en zulke kleine porties.” Maar in Annie Hall onderzoekt hij nog iets ergers: de aftakeling van zijn liefdesrelatie. Wat is er verkeerd gegaan? vraagt hij zich wanhopig af. Er is geen antwoord: alleen een uitermate grappig, ondraaglijk verdrietig en briljant verteld verhaal.

Vertoning op 35mm uit de Eye-collectie