Anselm

Eye vertoont de 2D- en de 3D-versie van Anselm. Volgens Wim Wenders is 3D nog steeds een onderschatte techniek voor het maken van kunstdocumentaires. Met Pina (2011), ode aan de Duitse pionier van de moderne dans, voerde hij de kijkers mee in een wervelende verkenning van het Pina Bausch-universum; niet eerder kon je van zo dichtbij en ruimtelijk het lichamelijke en beweeglijke van de dans zo tastbaar ervaren.

Ook in Anselm maakt Wenders de schilderijen en sculpturen – werken op reusachtig formaat – bijna letterlijk tastbaar; de 3D-camera tast verfhuid en oppervlaktestructuur van de beelden af, voert de kijker door de – reusachtige – studio van de kunstenaar in het Zuid-Franse La Ribaute en geeft de indruk dat je zelf in de schoenen van de kunstenaar staat.

Heftige reacties

Wim Wenders werkte drie jaar lang aan het portret van generatiegenoot Anselm Kiefer, met wie hij al langer bevriend is. De twee delen een achtergrond: de naoorlogse verwerking van het nazisme; waar Wenders zegt Duitsland simpelweg te hebben verlaten, dook Kiefer diep in de geschiedenis, de mythologieën en de 'Vergangenheitsbewältigung’ betreffende het recente Duitse verleden.

Kiefers performances en schilderijen uit de jaren zeventig en tachtig riepen heftige reacties op: de kunstenaar zou flirten met fascistisch gedachtegoed, zijn ‘verbrande aarde’-schilderijen getuigen van holle pathetiek. Ondertussen groeide de kenner van het werk van de vervolgde joodse dichter Paul Celan uit tot een van ’s werelds beroemdste kunstenaars. Al rondcirkelend met de camera legt Wenders het innerlijk leven en de drijfveren van verstokte sigarenroker Kiefer bloot.

Sleep Has Her House

In navolging van het New Horizons Filmfestival in Wroclaw vertoont Eye als bijprogramma twee voorstellingen van Sleep Has Her House van Scott Barley, die door de Deense filmcriticus Tue Steen Müller de 'Anselm Kiefer van de cinema' werd genoemd. Deze bijzondere debuutfilm werd door Eye eerder aangekocht voor de collectie.