Anthony McCall: Here – Defining Space
Ter gelegenheid van de expositie over de Britse lichtkunstenaar Anthony McCall besteedt EYE on Art aandacht aan de artistieke context van McCalls oeuvre – denk aan minimal art en Land Art – en bepalende basisbegrippen als de ervaring van tijd & ruimte en de positie van de kijker.
Veel van McCalls werk gaat over het definiëren van ruimte (sculpturale ruimte/filmische ruimte) en vertoont verrassend veel overeenkomsten met uitgangspunten van Land Art.
Gordon Matta-Clark: Conical Intersect (1975, 18”40””, 16mm op video)
Opnamen van het werk dat de Amerikaanse kunstenaar in 1975 maakte voor de biënnale van Parijs: een grote snee in twee huizen, grenzend aan het Centre Pompidou, in de vorm van een gedraaide kegel, geïnspireerd door Anthony McCall's film Line Describing a Cone. Met live muziek door Cactus Truck featuring Ava Mendoza.
Robert Smithson: Spiral Jetty (1970, 35', 16mm)
Eigenzinnig portret van het beroemde land-art-werk (460 meter lang, 4,6 meter breed) aan de noordoostelijke kustlijn van Great Salt Lake in Utah. Spiral Jetty bestaat uit modder, zoutkristallen, basaltrotsen en water. Smithson is te horen op de voice-over; hij verhaalt over de totstandkoming en de achterliggende ideeën. De scheiding tussen de filmopnamen (celluloidstroken met “verborgen beeld”) en de geologische werkelijkheid van Great Salt Lake brengt volgens Smithson “een kosmische breuk” teweeg bij de toeschouwer.
Chris Welsby: Wind Vane (1972, 8”, 16mm) + Windmill II (1973, 4”, 16mm)
Windsnelheid en -richting bepalen de bewegingen – en dus de opnamen – van twee zij aan zij in een landschap geplaatste camera”s.Aansluitend:
Anthony McCall: Four Projected Movements (1975, 60', 16mm)
Live performance van 16mm installatie.
“Anthony McCall over Four Projected Movements: “[In Four Projected Movements] there are four different movements, each created by the same 15-minute reel of film. The reel is passed through the projector in each of the four possible ways (…) Representing a slow transition through 90 degrees, from vertical to horizontal, the plane of light variously makes one feel pushed in different directions. In the first movement, you feel pushed down from the outside into the floor; in the second, pushed into the wall from above; in the third, pushed down, and out, from the wall; and in the fourth, pushed out from the wall, from above. This experience is paradoxical, since light – even “solid” light like this – is, of course, insubstantial.”
Details
Voorrang op tickets? Steun Eye en zie meer.