Avant-Noir

Greg leidt de avond in met een korte lezing over de – mondjesmaat bekende – geschiedenis van de zwarte film en zwarte filmmakers.

Hij praat over recente korte films die de situatie van zwarte burgers in de VS en Groot-Brittanië belichten en neemt Public Enemy”s beruchte videoclip Burn Hollywood Burn onder de loep. Over discriminatie, de oorsprong van blackface en de creativiteit van makers buiten het Hollywoodsysteem en de officiële media.

Until, Until, Until... (Edgar Arceneaux, US 2017/2018, 48”)Bij de inauguratie van Ronald Reagan in 1981 verzorgde Broadwaylegende Ben Vereen een eerbetoon aan Bert Williams, Amerika”s eerste mainstream zwarte entertainer. De laatste vijf minuten van Vereens optreden – in blackface – werden niet uitgezonden, bang als men was voor Vereens bijtend commentaar op racistische stereotypen. Regisseur Arceneaux baseerde zich op de geschrapte beelden voor zijn analyse van een historisch media event.

So They Say (Ayo Akingbade, GB 2019, 12”)Documentaire over activisme in de wijk Newham, Oost-Londen, speelt zich af in 1985 en het heden. Over de vergeten geschiedenis van zwarte en gekleurde gemeenschappen.

Handsworth Songs (Black Audio Film Collective / John Akomfrah, GB 1987, 61”)Sociaal betrokken mozaïek waarin rauwe straatbeelden van de rellen en beelden van de herdenking van de slachtoffers worden gecontrasteerd met foto's en journaalbeelden uit een hoopvollere tijd, toen immigranten uit het Caraïbisch gebied arriveerden en blank en zwart zich mengden op de dansvloer. John Akomfrah maakte dit bekroonde regiedebuut als lid van het Black Audio Film Collective, in opdracht van Channel 4.