Azart, Come Make Art

Kapitein en acteur August Dirks woonde en werkte ruim 30 jaar op de Azart. Het Amsterdamse Azartplein is genoemd naar deze zottenschuit. August wilde de VOC-route varen, zei hij, maar dan wel op een andere manier. “Niet om te stelen en te kelen, maar om te spelen en te delen.” Inmiddels is hij gestrand – letterlijk – op een Zuid-Amerikaans strandje, waar het wonderlijke verhaal nog altijd verder gaat, onder leiding van een lokale theatergroep.

Vrolijkheid brengen aan de mensen is voor de kapitein het belangrijkste doel geweest. Zoals August zelf zegt: ‘Ik wilde een narrenschip optuigen om de wereld mee rond te varen en de lof van de zotheid te bezingen’. Tot 2020 heeft het schip honderden steden bezocht en opgevrolijkt met theatervoorstellingen. Na 33 jaar vrije vaart maakt het schip een allerlaatste reis. Op wielen, 150 meter over het strand van een Ecuadoriaans vissersdorp. ‘Het schip van de zotten’ was op weg naar Australië, maar toen de pandemie uitbrak en ernstige ziekte werd vastgesteld bij schipper August zette het schip koers richting een laatste ligplaats.

Springplank

De film volgt August in zijn missie om het schip een laatste bestemming te geven. Hij bezoekt oude vrienden en familie in Nederland en blikt terug op zijn reizen. Voor velen bleek het schip een springplank naar een professionele loopbaan in de kunstwereld. Het KNSM-eiland was jarenlang de vaste basis van de Azart. Het narrenschip vervulde een dusdanig belangrijke sociale rol dat men in 1994 besloot om de plaats waar het schip meestal lag aangemeerd het Azartplein te noemen.

Filmmaker Masha Novikova heeft in de jaren ’80 op het schip gewoond en meegevaren, filmmaker Annike Kaljouw volgt het schip vanaf 2017 met haar filmcamera.