Babylon

Het waren wilde, hedonistische tijden; eind jaren twintig was Los Angeles nog een woestijnstad-in-de-maak en groeiden de eerste pioniers in de filmbusiness uit tot de moguls van Hollywood.

Rond 1928 werd de filmindustrie danig opgeschud: de geluidsfilm deed z’n entree, slechts weinig sterren uit het tijdperk van de stille film slaagden erin de oversteek te maken.

Eindeloos feesten

Tegen de achtergrond van de Jazz Age schildert regisseur Damien Chazelle (La La Land, Whiplash) opkomst en ondergang van een aantal spelers in de industry, met de ambitieuze jonge starlet Nellie LaRoy (Margot Robbie) en de ouder wordende filmster Jack Conrad (Brad Pitt) in het middelpunt.

De twee dompelen zich onder in een serie feesten in grootse, decadente Hollywoodstijl: de coke vliegt in ’t rond, de champagne stroomt, de jazzorkesten spelen hun opzwepende sets en iedereen wil rijk, beroemd en mooi zijn of worden. ‘Ik word een ster’, zegt Nelly. ’Als ik geld had zou ik t alleen maar uitgeven aan leuke dingen. Niet aan zoiets saais als belastingen. Zou het niet geweldig zijn als iedereen eindeloos door zou feesten?’

Voor zijn rol van Jack Conrad liet Pitt zich – met gevoel voor zelfspot – inspireren door beruchte filmsterren als Clark Gable en Douglas Fairbanks. Om hem heen zien we personages rondgroepen, geïnspireerd op vermaarde Hollywood-personages als MGM Studio-baas Irvin Thalberg en de giftig-geestige filmcolumnist Louelle Parsons.

Droomfabriek

Babylon is een ode aan de wilde jaren van Hollywood in de vorm van een even wilde, grootse ensemblefilm – die ook de keerzijde toont van de droomfabriek: de versplinterde carrières, de drugsverslavingen en de jacht op roem die slechts enkelingen ten deel valt.