Chess of the Wind

Een weelderige villa in het Teheran van de jaren twintig van de vorige eeuw; de erfgenamen van de zojuist overleden matriarch strijden om de nalatenschap – een landgoed – en raken verstrikt in een web van afgunst, haat en verraad. Spanningen komen tot ontlading in een laatste acte waarin de onderlinge (machts)verhoudingen gewelddadig op scherp komen te staan.

Arslani’s meesterwerk - omschreven als een kruising tussen een misdaadfilm van Henri-Georges Clouzot en de fijnzinnige esthetiek van de Perzische miniatuurschilderkunst - werd decennialang verloren gewaand. Wonderlijk toeval: in 2014 vonden de kinderen van de regisseur een blik met een intacte kopie in een rommelwinkel, waarna de kopie naar Parijs werd gesmokkeld. De Cineteca di Bologna ontfermde zich over de restauratie, binnen het World Cinema Project van The Film Foundation (opgericht door Martin Scorsese).

Beklemmende sfeer

Chess of the Wind geldt als een van de verrassendste en creatief vindingrijkste films uit de periode van de Perzische New Wave, de jaren voorafgaand aan de komst van ayatollah Khomeini (1979). Invloeden van de moderne Europese cinema (Pasolini, Bresson) werden verweven met de eigen traditie van verhalen vertellen.

Opmerkelijk zijn ook het sounddesign (wolven huilen, kraaien krassen) en de soundtrack, die bijdragen aan de beklemmende sfeer; componist Sheyda Gharachedaghi liet zich inspireren door traditionele Perzische muziek en geluiden die klinken als ‘uitzinnige, maniakale jazz’, zoals een recensent van The Guardian schreef.

De inleiding van Sharog Heshmat Manesh vervalt.