Chronicle of the Years of Fire

Een nauwgezette kroniek van de ontwikkeling van de Algerijnse nationale beweging van 1939 tot het uitbreken van de revolutie op 1 november 1954. De film toont ondubbelzinnig dat de ‘Algerijnse oorlog’ geen incident was maar een langzaam proces van opstanden en lijden. In het midden hiervan ontwaakt geleidelijk het politieke bewustzijn van Ahmed, onder toeziend oog van zijn zoon, symbool van het nieuwe Algerije.

Regisseur Lakhdar-Hamina ontving de Gouden Palm in Cannes in een stormachtige sfeer, met protesterende veteranen van de OAS (Organisation armée secrète), de extreem-rechtse dissidente paramilitairen, die nostalgisch waren naar het Frans Algerije van weleer. Het ging zover dat de filmmaker met de dood bedreigd werd en gedurende het festival een reeks bommeldingen binnenkwam. Nooit eerder veroorzaakte een film zo'n politiek schandaal in Frankrijk.

De film is groots opgezet: van de schoonheid van de okerkleurige beelden van de woestijn tot het licht van de stille gezichten, van de kracht van de bewegingen van de menigte: een breed fresco, episch en lyrisch tegelijk, onderbroken door droogtes en hongersnoden, tyfus en rellen.

Restauratie

De restauratie uit 2021 toont de film in al zijn grandeur, technisch en artistiek, en zijn universele humanistische waarde. De restauratie was in handen van het World Cinema Project van de Film Foundation en Cineteca di Bologna in de laboratoria L'Image Retrouvée en L'Immagine Ritrovata. Deze restauratie maakt deel uit van het African Film Heritage Project, een initiatief van het World Cinema Project van The Film Foundation, de Pan African Federation of Filmmakers en UNESCO.