Cléo de 5 à 7

Ze bleef lang – en onterecht – in de schaduw van mannelijke collega’s als Jean-Luc Godard, François Truffaut en Eric Rohmer. Toch was zij het die de eerste speelfilm maakte waarop het predikaat ‘nouvelle vague’ van toepassing was. Zes jaar voor Cléo de 5 à 7 draaide Varda La pointe courte (1955), een relatiedrama in een Zuid-Frans vissersdorp, met opnamen van vissersfeesten en dorpsleven, geschoten met de beweeglijk handheldcamera.

In Cléo de 5 à 7 is Varda’s stijl verder geëvolueerd. De jonge zangeres Cléo (Corinne Marchand) wordt geconfronteerd met de harde waarheden van het leven als er een vermoeden is dat ze kanker heeft – de camera volgt Cléo op haar gang naar de dokter om de uitslag te vernemen.

Cléo gaat winkelen, ziet haar geliefde, raadpleegt een waarzegster, ontmoet een soldaat met verlof. Het is, kortom, het leven zelf dat aan de deur klopt, binnen de twee uur die we als kijker met Cléo meelopen. Voor Varda vindt er een cruciale omslag plaats als Cléo zichzelf gereflecteerd ziet in spiegels en ramen. Dan wordt ze niet langer bekeken – ze kijkt zelf.

Geen studio-opnames

Varda plaatst Cléo midden in het gedruis van de moderne metropool. Gedaan was het met de stijve studio-opnamen uit eerdere jaren – film moest leven, niet bestaan uit een reeks keurig verfilmde scènes uit een dito keurig scenario. Bijzonder: Varda maakte een jonge, zelfbewuste vrouw tot hoofpersonage; Jeanne Moreau nam een soortgelijke plek in Jules et Jim, Truffauts klassieker uit hetzelfde jaar.

Sunsets 2023

De openluchtvoorstellingen worden gepresenteerd door Noa Johannes (VPRO Cinema). Voorafgaand aan iedere vertoning vertonen we een eighties of nineties muziekvideo met link naar de hoofdfilm. Reserveren verplicht. Met je Cinevillepas kun je gratis een plek reserveren, niet-pashouders betalen € 5. Het aantal Cineville-reserveringen is beperkt.