De grenzen van het lichaam

'Het trotseren van gevaar, kou, eindeloze herhaling en fysieke uitputting is een rusteloze daad van geleidelijke verandering van het subject', schrijft Dirk van Weelden in de publicatie bij Guido van der Werves tentoonstelling. In zijn lezing met filmfragmenten spreekt Van Weelden over hoe de extreme, uitputtende, gevaarlijke handelingen die Guido van der Werve in zijn films rustig en schijnbaar zonder emoties uitvoert, in verband staan met sjamanistische rituelen en ascese.

Als een antropoloog bekijkt van Weelden het werk van performancekunstenaars die hun lichaam als ruw materiaal gebruiken, zoals in de performances van Bas Jan Ader, Jeroen Eisinga en Joseph Beuys. Worden deze kunstenaars gedreven door dezelfde hang naar zelfloosheid – waarbij het Ik plaats maakt voor iets dat groter is dan Ik – die je soms bij religieuze genootschappen ziet?

Fitnessverslaving

In het programma opgenomen is een vraaggesprek met Guido van der Werve die zich, al rennend, laat interviewen door Parool-journalist Jan Pieter Ekker. Ter sprake komen Van der Werves nieuwste film Nummer achttien en hoe zijn fitnessverslaving zijn leven heeft gered.

Dirk van Weelden is redacteur van De Gids en schrijver van romans, novellen en essay- en verhalenbundels. Zijn nieuwste boek, Het voorbeeld van hun liefde, verschijnt half februari bij De Bezige Bij.

Vooraf te zien: Big River Man (John Maringouin, 2009), de keuzefilm van Guido van der Werve.