Die Abenteuer des Prinzen Achmed

Hoe het kan weten we niet, maar feit is dat prins Achmed, gezeten op een vurig toverpaard, op het eiland Wak Wak belandt. Waar hij prompt verliefd wordt op de mooie fee Pari Banu. Waar een ander personage uit Duizend-en-één nacht, de boze tovenaar Abanazar, even prompt een stokje voorsteekt.

Van dit feeërieke gegeven maakte Lotte Reininger (1899-1981) een toverachtige animatiefilm, haar eerste lange productie na een reeks eerdere korte animaties. Reininger gebruikte hiervoor de sierlijke 'silhouettentechniek': van karton en dunne bladen van lood knipte ze figuren uit die doen denken aan wajangpoppen.

Eerste trucagefilm

Die Abenteuer des Prinzen Achmed geldt officieus als de eerste lange trucagefilm uit de filmgeschiedenis. Daarvoor al had Reininger opzien gebaard in de avant-gardekringen van de jaren tien en twintig; onder anderen Max Reinhardt, Hans Richter en Jean Renoir bewonderden haar werk.

Na de oorlog maakte Reininger - een van de vele onterecht vergeten vrouwelijke filmmakers uit de filmgeschiedenis - met haar man Carl Koch (hij deed de camera), tientallen korte animatiefilms, onder meer voor de BBC en de Amerikaanse televisie. Meestal betrof het adaptaties van de sprookjes van Grimm en Andersen; van de zestig (!) films Reiniger maakte zijn er rond de veertig bewaard gebleven.