Die middag

Roya, een uitgeprocedeerde vluchteling uit Iran, ontvlucht haar asielzoekerscentrum om te voorkomen dat ze terug naar Iran wordt gestuurd. Ze klopt aan bij een man en wacht tot ze binnengelaten wordt. Maar de deur blijft dicht. Wat volgt is een knap geënsceneerd Kammerspiel dat zich bijna geheel op de gang en het appartement afspeelt ­– twee levens gescheiden door die deur, ingesloten en buitengesloten.

Ze spreken enkel via de intercom. Langzaam ontspint zich een dialoog onder hoogspanning, over wat waarheid is en wat niet, over naïviteit en optimisme (zij) versus realiteit en pessimisme (hij). Hij ervaart dagelijks de harde werkelijkheid in Nederland, het constant afgewezen worden om zijn huidskleur. Daardoor maakt hij zijn dromen steeds kleiner en kleiner. “We sturen mooie foto’s naar onze families. Je vertelt constant leugens aan jezelf en aan je familie. Maar iedereen weet wat er zich buiten het kader afspeelt.”

Tot ziens

Taal speelt een cruciale rol in Die middag, het bijzondere debuut van Nafiss Nia, die niet voor niets zelf ook dichteres is. ‘Tot ziens’ was het eerste Nederlandse woord dat Roya kende. “Je leerde al afscheid nemen voordat je kon groeten”, zegt de jonge man tegen haar.

Regisseur en scenarist Nafiss Nia vluchtte zelf ruim twintig jaar geleden van Iran naar Nederland: “Die middag gaat over mij, maar ook over jou. Die middag gaat over iedereen die op een moment in zijn leven de wanhoop nabij is geweest. Het gaat over de kracht van samenzijn, en dat we het niet zonder elkaar kunnen redden.”

Voorfilm

Voorafgaand aan Die middag ziet u de korte film EYE (5') van Yasmijn Karhof. In deze film uit 2006 kijken een man en een vrouw elkaar zo diep in de ogen dat ze de onmogelijkheid van de symbiose ervaren.