Diva Dolorosa

Diva Dolorosa is een ode aan een uitgestorven genre waarin vrouwelijke sterren als Francesca Bertini, Pina Menichelli en Lyda Borelli ongekend populair waren. In de stille-divafilms van de jaren tien verkenden de actrices het uiterste van hun expressieve mogelijkheden, met niet meer dan het eigen, verleidelijke lichaam als instrument. De rollen, typerend voor het fin de siècle van de vorige eeuw, verbeeldden altijd archetypes: de femme fatale, de hysterica en de femme fragile. Hun verhaal is tragisch en voert van euforie, extase, straf en verdriet naar ziekte en dood.

De film is door componist Loek Dikker voorzien van een meeslepende soundtrack voor groot orkest, in operateske stijl, die destijds tijdens het Holland Festival live werd uitgevoerd. Diva Dolorosa werd ook geselecteerd voor het bijprogramma New Territories van het Filmfestival van Venetië.

Over Peter Delpeut

Peter Delpeut (1956) is cineast en schrijver. Hij is bekend van Lyrisch nitraat (1992), Felice... Felice... (1998), Diva Dolorosa (1999) en Go West, Young Man! (2003) en schreef vele boeken. Delpeut was adjunct-directeur en programmeur van het Nederlands Filmmuseum. Hij ontving voor drie van zijn films een Gouden Kalf.

Vooraf aan Diva Dolorosa gaat Elif Rongen-Kaynakçi (Eye-curator stille film) in gesprek met Peter Delpeut. Aansluitend op de film wordt een gerestaureerd fragment vertoond uit de Lyda Borelli-film Una notte a Calcutta (Mario Caserini, IT 1918, 11'), met piano begeleiding van Martin de Ruiter.

Van Peter Delpeut wordt in oktober ook Forbidden Quest vertoond in Eye. Zijn film Lyrisch nitraat is te zien op de Eye Film Player.