Electra Glide in Blue

Arizona, begin jaren zeventig. John Wintergreen (Robert 'Baretta' Blake) slijt zijn dagen in het zadel van de imposante Harley Electra Glide, de motor waarop hij de boel in de gaten houdt. Wintergreen, klein van statuur maar evengoed ‘Big John’ genoemd, is ambitieus, slim en wil als rechercheur wat betekenen binnen het rechtsstysteem.

Zijn kans komt als er een lijk wordt gevonden dat de politie wegschrijft als een zelfmoordgeval. Wintergreen en zijn partner geloven er niets van; hun gang door de onderbuik van de stad onthult corruptie in het korps en morele rot bij de lokale bestuurders – toch houdt Wintergreen zich aan de regels.

Hippies

Electra Glide in Blue was de eerste en laatste film van muziekproducer James Guercio. Zijn debuut werd ook wel de ‘anti-Easy Rider’ genoemd; dit keer zijn het niet de freewheeling hippies maar de dienaren van de wet die op grote motoren voorbij denderen.

Beschreef Dennis Hoppers en Peter Fonda’s kaskraker Easy Rider (1969) de dood van de sixtiesidealen (“We blew it, Billy”), Electra Glide in Blue tekent het nihilistische Amerika van enkele jaren daarna, in de greep van de uitzichtloze Vietnamoorlog, politieke corruptie, crimineel geweld en economische neergang.

Het imponerende camerawerk is van Conrad Hall, die ook tekende voor klassiekers als Cool Hand Luke en Butch Cassidy and the Sundance Kid. Albert Serra, die de film koos, noemde Guercio’s debuut “een existentialistische film, met het landschap als een van de hoofdrolspelers”.