Eyeshadow: American Psycho + Toko Joyce

Het zijn de eighties, de jaren waarin de yuppen hun heerschappij over wereld uitoefenen. Patrick Bateman, succesvol Wall Street-bankier, is er zo een. De bakken geld die binnenstromen besteedt Bateman graag aan de duurste merkspullen. Zijn huis is tiptop ingericht, in de badkamer staan de duurste lotions en crèmes, in de walk-in closet hangen de pakken van Armani, Yves St. Laurent en Versace.

Wat de Wall Street-collega”s niet weten is dat Bateman na het werk graag mensen - vrouwen en mannen - oppikt om ze daarna thuis in handzame stukken te zagen met zijn chirurgische precisiewerktuigen. Onaangedaan laat hij zijn slachtoffers in de diepvries verdwijnen.

koele satire

Regisseur Mary Harron focust niet zozeer op Batemans gruweldaden als op de psychologie van dit – onvoorstelbare – personage. Daarnaast is de film ook een koele satire op de jaren tachtig, toen de coke door de straten van Manhattan wolkte en bankiers en ander gespuis zich on top of the world waanden.

indie-phunck uit Antwerpen

Ook lichtelijk geïnspireerd door de jaren tachtig is de vijfkoppige Antwerpse band Toko Joyce, met de strakke grooves van iconische art-rock bands als de Talking Heads als lichtend voorbeeld. Waarvan de erfenis overigens vrolijk door de eigen gehaktmolen wordt gehaald, met een heel eigen, dansbare indie-phunck-sound als resultaat.