Faces

Cassavetes legt het desintegrerende huwelijk van twee doorsnee-Amerikanen van middelbare leeftijd uit de gegoede middenklasse, onder de loep. Richard Forst (John Marley) en Jeanie Rapp (Gena Rowlands) zijn al lang op elkaar uitgekeken, maar weten zich niet van elkaar los te rukken, met alle ontwrichtende gevolgen van dien.

Faces volgt hun vergeefse pogingen om de angst voor hun lege relatie te ontvluchten in de armen van anderen. Eén lange, van alcohol doordrenkte nacht beleven ze de passie die ze tijdens hun huwelijk al lang ontberen. Bij het ochtendgloren gaan ze weer naar huis. Moderne vervreemding en de strijd tussen de seksen worden compromisloos onderzocht: met brute eerlijkheid maar ook met mededogen.

Faces speelt in 1968, maar van de love, peace & happiness van de hippies is niets te bespeuren.

Onverbloemd portret

Cassavetes schreef zelf het Oscargenomineerde scenario. Ook hoofdrolspeler Seymour Cassel kreeg een Oscarnominatie. Marley won de prijs voor beste acteur van het filmfestival van Venetië. Het eindresultaat – een emotioneel rauwe, enerverende analyse van de strijd tussen de seksen – was een succes. Cassavetes’ no budget cinema verité-film geldt nog steeds als een van de meest onverbloemde portretten van de huwelijkse staat.

Cassavetes' film inspireerde Ivo van Hove tot het theaterstuk Koppen (zie de tentoonstelling All About Theatre About Film). Van Hove: "Ik heb Cassavetes in mijn jeugd leren kennen. De speelstijl is verrassend en de manier van filmen is onverwacht groezelig, realistisch. De thematiek van Cassavetes is intussen de mijne geworden: het draait steeds rond mensen die relaties achter de rug hebben, nieuwe avonturen aangaan en daarna weer samenkomen."