Floating Weeds

Ozu”s remake van zijn eigen film speelt zich ditmaal af ergens aan zee, geschoten in kleur door de beroemde cameraman Kazuo Miyagawa (Rashomon, Ugetsu). Ozu behield de details van zijn elegante en eenvoudige plot, waarin een oudere acteur met zijn gezelschap terugkeert naar een kleine stad waar hij wordt herenigd met zijn voormalige geliefde en onwettige zoon. Zijn huidige minnares is woedend als ze dit te horen krijgt, met tragische gevolgen. Tezamen bieden A Story of Floating Weeds en Floating Weeds een bijzondere blik op de groei van een van de grootste regisseurs aller tijden. Met A Story of Floating Weeds staat Ozu nog midden in de ontwikkeling van zijn geheel eigen wijze van filmen; met Floating Weeds bevindt hij zich op zijn stilistische hoogtepunt. In beide films vangt de regisseur de vreugde en het verdriet in het dagelijks leven, ongeacht de tijd waarin het zich afspeelt. Van Floating Weeds ontlokte de Amerikaanse filmkenner Michael Atkinson de bekentenis dat Ozu “ons steeds opnieuw doet beseffen waarvoor films zijn bedoeld”.