Forever a Woman

Forever a Woman wordt algemeen beschouwd als Kinuyo Tanaka's eerste persoonlijke film, gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de dichter Fumiko Nakajo. Tanaka en scenarioschrijver Sumie Tanaka (een oud-medewerker van Mikio Naruse) snijden grote thema's aan als sterfelijkheid, seksualiteit en vrouwelijke onafhankelijkheid, verteld met een eerlijkheid en durf die zijn weerga niet kent in de naoorlogse Japanse cinema.

4K-restauratie

Over Kinuyo Tanaka

In samenwerking met Camera Japan vertoont Eye vier films van Kinuyo Tanaka. Haar zes baanbrekende speelfilms vormen een klein, radicaal oeuvre over progressieve vrouwen. Hoewel ze al lang bekendstond als een iconische actrice in films van Yasujiro Ozu, Kenji Mizoguchi en Mikio Naruse, is Tanaka's eigen werk als filmmaker opvallend afwezig in de meeste studies van de Japanse cinema.

Tanaka's films worden steevast verteld vanuit een vrouwelijk perspectief. Zij weigeren zich te conformeren aan beperkende sociale rollen (bijvoorbeeld de 'perfecte vrouw') terwijl ze op zoek zijn naar onafhankelijkheid en individuele keuzevrijheid.

Met mededogen bekritiseert Tanaka de sociale omstandigheden en krachten die de strijd van haar heldinnen vormen: de reductie van een vrouw tot passieve romantische partner (The Moon Has Risen, 1955), taboes rond sterfelijkheid en het vrouwelijk lichaam (Forever a Woman, 1955), koloniale politiek (The Wandering Princess, 1960) en religieuze vervolging en verboden liefde (Love Under the Crucifix, 1962).

Inleiding

De voorstelling wordt ingeleid (op video) door Dr. Irene Gonzalez-Lopez, co-editor van 'Tanaka Kinuyo: Nation, Stardom and Female Subjectivity' (2018), de eerste Engelstalige studie naar het werk van acteur en regisseur Kinuyo Tanaka. In het online magazine van Eye verschijnt binnenkort een artikel over Tanaka van haar hand. Het boek over Tanaka is opgenomen in de collectie van de Eye Study.