Ghost Cat Anzu

Maar ondanks alle rariteiten en het freewheelend verhaal, is Ghost Cat Anzu vooral een scherpzinnig en emotioneel portret van een tienermeisje die probeert om te gaan met verlies.

Drie jaar na de dood van haar moeder wordt de 11-jarige Karin door haar vader achtergelaten in een rustig dorpje aan de Japanse kust. Noodgedwongen trekt ze in bij haar opa die waakt over een tempel. Hij is weduwnaar, maar dat betekent niet dat hij alleen woont. Lang geleden nam hij een zwerfkat in huis, die inmiddels is uitgegroeid tot een gigantische en wispelturige kater onder de naam Anzu. Anzu, een ‘bakeneko’ (een bovennatuurlijk wezen uit de Japanse mythologie) gokt zich een weg door het leven, is geliefd bij de dorpelingen en neemt allerlei baantjes aan. Net hij krijgt de taak om op Karin te passen.

Ghost Cat Anzu is een bewerking van Takashi Imashiro’s manga en begint als een luchtige hangoutfilm, om vervolgens te transformeren in een bizarre, surrealistische en spirituele odyssee. Zeker wanneer Karin, haar nieuwbakken kattenvriend en de God van Armoede via een toilet in Tokio naar de onderwereld reizen. Met een overvloed aan charme beweegt de film zich moeiteloos van een plattelandskomedie naar een magische meditatie over de vage grens tussen de werelden van de levenden en die van de doden.

Wat Ghost Cat Anzu helemaal uniek maakt, is de naturel van de performances – toch zeldzaam in een anime vol bovennatuurlijke personages. Reden? Live-action beelden met echte acteurs werden via rotoscoping geanimeerd, waardoor alles een opmerkelijke authenticiteit meekrijgt. En dus moeten we een grote dankjewel zeggen aan animator Yoko Kuno, die hier haar speelfilmdebuut maakt, en live-action regisseur Nobuhiro Yamashita (bekend van Linda Linda Linda). Tegen het einde van de film verlang je gegarandeerd naar een eigen spookkachtige (of spook-kattige?) sidekick. Bij voorkeur eentje zoals Anzu.