Hamlet

Nielsen vertolkt de gekwelde Hamlet-figuur als overrompelend androgyne verschijning; haar spel werd door de critici geprezen, hoewel de geslachtsverandering van de prins meer dan een wenkbrauw omhoog deed schieten: had men hier niet met een onverantwoorde falsificatie van doen? Toch was Nielsens interpretatie geen gril; destijds was net een versie van het koningsdrama – voluit getiteld The Tragedy of Hamlet, Prince of Denmark – ontdekt die voeding gaf aan de omdraaiing van de rollen.

De Deense filmdiva Asta Nielsen was een van de eerste vrouwen in het Europese filmbedrijf die zelf aan het productionele roer ging staan met haar filmstudio Art-Film. Ze introduceerde een minder theatrale acteerstijl en belichaamde een type vrouw dat aansloot bij de moderne tijd; lang, slank en androgyn. Nielsen was de muze van schilder Pyke Koch en inspireerde onder meer Marlene Dietrich, Greta Garbo – met wie ze samenspeelde in Die freudlose Gasse - en Louise Brooks.

De film werd in 2007 gerestaureerd door het Deutsches Filminstitut op basis van een teruggevonden originele kleurenkopie uit 1921. Tot dan toe circuleerden slechts de zwartwitversies van Nielsen.

Live vertolking van een nieuwe score, geschreven en uitgevoerd door Annie Tångberg (cello), Emile Visser (cello) en Martin de Ruiter (bandoneón). De opvoering is onderdeel van de Cello Biënnale (20 t/m 29 oktober).