Havinck

“Eind jaren tachtig stond ik te tanken bij een benzinepomp in Abcoude toen ik op de radio hoorde dat mijn film Havinck was genomineerd voor vijf of zes Gouden Kalveren”, herinnerde Weis zich in een interview met HP De Tijd. “Het was alsof er een lamp in me ging branden. Dat gevoel. Het heeft te maken met dat mensen iets herkennen waarvan je dacht dat ze dat nooit zouden doen.”Het is een typische Frans Weiz-uitspraak, waarin de stem doorklinkt van de perfectionist en de vakman die Weisz is: tevredenheid over wat volbracht is kent hij niet, altijd is er de twijfel of hij heeft voldaan aan zijn eigen kwaliteitsstandaard.

vaderdochterverhaal

Over Havinck – zijn eerste film na Een zwoele zomeravond (1982) – hoefde hij zich geen zorgen te maken: de in een filmhoofdrol debuterende Nijholt gaf een indringende vertolking van Havinck; deze succesvolle, maar emotioneel beknelde Amsterdamse advocaat probeert na de dood van zijn vrouw Lydia het contact met zijn dochter Eva (Anne Martien Lousberg) aan te halen.Weisz filmde subtiel de spanningen die kunnen optreden in families na schokkende gebeurtenissen. Eva wijst haar vader op zijn falen: zijn huwelijk was mislukt, zijn minnares hield hij geheim: was Lydia”s auto-ongeluk zelfmoord?

Frans Weisz - Filmen is vurrukkulluk

Bij de première van Frans Weisz” nieuwste film Het leven is vurrukkulluk ruimt EYE de zalen in voor een programma rond de films van een van Nederlands belangrijkste filmmakers van de afgelopen vijftig jaar.

Als cameraman koos Weisz – geen onbekende in de inner circle van de Italiaanse filmwereld – een grote naam. Giuseppe Lanci was eerder betrokken bij de films van Andrej Tarkovski en de gebroeders Taviani.