Het einde van de wereld

Regisseur Saskia van den Heuvel tekende de verhalen van de hoofdpersonen op tegen het decor van de renovatie van het poortgebouw van Asterdorp, het voormalige atelier van beeldhouwer André Volten. Het is het enige huis dat nog overeind staat van het in 1927 aangelegde dorp voor “ontoelaatbaren”: mensen die nog niet geschikt werden geacht voor een gemeentewoning.

Oude Noordelingen, nu ruim boven de tachtig, vertellen met een lach en een traan over de grote armoede, de saamhorigheid, het kattenkwaad en de opstootjes. Joodse overlevenden vertellen over de gedwongen verhuizing naar het dorpje dat in 1942 het vierde getto van Amsterdam werd. En André Volten (1925-2002) geeft off-screen acte de présence; in oude radiofragmenten horen we hem vertellen over die bijzondere plek waar hij vergroeid mee is geraakt.

Voor de reconstructie van het verleden liet Van den Heuvel zich inspireren door de film Dogville van Lars von Trier; ze recreëerde plattegronden van huisjes van Asterdorp in een studio; witte lijnen op een zwarte vloer, met slechts enkele meubelen. De oud-bewoners gaan er op bezoek. Van den Heuvels eerdere film over Asterdorp, Het vergeten getto ging mei 2016 in première in EYE.