Het jaar van de kreeft

Het boek was ‘scandaleus’ en een nauwelijks verhulde afrekening van schrijver Hugo Claus met zijn ex-geliefde, actrice Kitty Courbois, schreef De Telegraaf destijds over Claus’ roman Het jaar van de kreeft (1972).

Regisseur Herbert Curiël aarzelde even – eigenlijk had hij voor zijn eerste lange speelfilm een ander verhaal in gedachten dan een boekverfilming -, maar kroop toch in de regisseursstoel. De keus was niet filmen of filmen met in ieder geval twee grote Nederlandse sterren van de jaren zeventig zij aan zij, Willeke van Ammelrooy en Rutger Hauer.

De Grote Liefde

Als Toni en Pierre gaven Van Ammelrooy en Hauer gestalte aan de Allesverslindende Liefde tussen een man en een vrouw die evengoed onbereikbaar voor elkaar blijven. Standsverschillen, seksuele problemen en Toni’s hang naar onafhankelijkheid zitten de Grote Liefde in de weg.

Curiël, door Rutger Hauer in interviews steevast aangeduid als Herbert Curieus, kreeg lof voor zijn aanpak; de acteurs werden geprezen om hun spel en ook het camerawerk trok de aandacht. Na Het jaar van de kreeft zou Curiël vooral naam maken met Cha Cha (1979), het chaotische, maar overtuigende portret van de muziekscene rond Herman Brood en de Wild Romance in het gruizige Amsterdam van de late jaren zeventig.