I cannibali

Het is het klassieke verhaal van de oude Grieken. Antigone wil haar bij een opstand omgekomen broer begraven, wat haar door de autoriteiten wordt verboden. Eerloos zal haar broer in de vergetelheid raken…

kantelpunt

Cavani (La pelle, Ripley”s Game) verplaatste Sophocles” drama naar het Milaan van 1969, het jaar waarin de studentenprotesten tegen het regime van de Christen-Democraten een hoogtepunt bereikten.

Even leek het of Italië op een politiek historisch kantelpunt was aanbeland. De reactie van de overheid kwam meteen: de politie trad keihard op en linkse activisten werden geframed als terroristen.

jezusachtige hippie

In Cavani”s interpretatie van Sophocles speelt sixties fashion girl Britt Ekland Antigone. In haar verzet tegen de militaire dictatuur wordt ze bijgestaan door Tiresias, een Jezusachtige hippie (Clémenti) die het opneemt voor de verdrukten.

I cannibali werd zowel verguisd als geprezen; lof was er voor de jeugdige energie en de manier waarop Cavani de revolutionaire feel van de sixties op doek had gebracht; ook de poppy score van Enni Morricone viel op. Behoudende media als de New York Times zagen vooral een politiek pamflet, een voorspelbaar manifest van de sixties-tegencultuur.

geen happy end

Cavani weigerde vervolgens een uitbreng door Paramount die de film alleen met happy end wilde uitbrengen. Zoals de titelsong al zei: “Call me a cannibal, I won”t die! / I”m as happy and wild and free – as a man was once meant to be!”