IDFA - Sho(r)t in Japan

UzuGaspard Kuentz (JP, 2015) 27'

In fraaie beelden gevatte impressie van een even wonderlijk als gewelddadig religieus ritueel dat jaarlijks plaats vindt in het Japanse Matsuyama.

In de Japanse stad Matsuyama, gelegen op het eiland Shikoku, wordt iedere herfst een wonderlijk religieus ritueel uitgevoerd. Acht verschillende teams, bestaand uit alleen maar mannen, dragen loodzware houten shintoschrijnen die ze keihard met elkaar in botsing brengen. Bovenop de schrijnen staan mannen die uit alle macht hun positie proberen te behouden. Het team waarvan de schrijn als eerste valt, heeft verloren. De bruutheid van het ritueel zou de wildheid van de Goden symboliseren.

Uzu biedt een zorgvuldig vormgegeven impressie van het ritueel. Vanaf de oefening van het team, tot de zorgvuldige voorbereidingen, de oplopende spanning en de uiteindelijke confrontatie voor een aandachtig publiek, die zo gewelddadig is dat in alle teams gewonden vallen. Door de subjectieve camerastandpunten, vaak vanaf of zelfs vanuit de schrijn, en het opvallende gebruik van licht en donker, wordt het ritueel ook voor de kijker een intense, bijna fysieke ervaring.

+

GatekeeperYung Chang (CA/VS, 2016) 39'

Langs de rotskust van Tojinbo loopt oud-politierechercheur Yukio Shige zijn patrouilles om potentiële “springers” te weerhouden van een wanhoopsdaad.

De steile rotsen van Tojinbo zijn beeldschoon en levensgevaarlijk. Voor druk fotograferende dagjesmensen is de lugubere reputatie van deze plek deel van de attractie; het is een van de populairste zelfmoordplekken van Japan, dat met 25.000 zelfmoorddoden per jaar tot de meeste suïcidale landen ter wereld behoort. “Ben je niet goed bij je hoofd? Hoe denk je iemand te kunnen helpen die toch al verloren is?” zo luidde volgens oud-politierechercheur Yukio Shige de reactie toen hij in 2004 in Tojinbo een preventiedienst oprichtte.

Met een groep vrijwilligers patrouilleert hij nu dagelijks langs de grillige kust, in de hoop de doodswens van potentiële “springers” weg te kunnen nemen. Aangekomen bij zijn steunpunt, vinden ze troostrijke oroshi-mochi en een luisterend oor. De camera blijft op gepaste afstand wanneer jonge mannen hun hart luchten over economische moeilijkheden en druk vanuit de familie. Een al te hardvochtige moeder wordt door Yukio Shige telefonisch aangespoord om wat meer begrip te tonen voor de situatie van haar zoon – een van de honderden mensen die hun leven danken aan dit onbezoldigde reddingswerk.

(idfa)