I'm Still Here

Walter Salles baseerde zich op de memoires van Marcelo Rubens Paiva, wiens vader – voormalig congreslid Rubens Paiva – verdween tijdens de Braziliaanse militaire dictatuur in de jaren zeventig. Het leven van Marcelo, zijn moeder Eunice (een uitmuntende Fernanda Torres) en haar andere vier kinderen veranderen na de verdwijning abrupt en voorgoed.

Eunice wordt gevangengenomen en onder druk gezet door het regime om haar vrienden en familie te verraden. Als ze twaalf dagen later wordt vrijgelaten, blijft ze strijden tegen het corrupte regime en voor de rechten van duizenden verdwenen, onschuldige burgers en hun families. Maar Walter Salles is er de regisseur niet naar om de duisternis te laten overheersen: ook I’m Still Here is weer doordrenkt van een koppig optimisme en levenslust.

Salles leerde de familie Paiva al kennen in zijn jeugd: hij raakte eind jaren zestig bevriend met Nalu, een van de dochters van Rubens en Eunice. Met het lyrisch ontvangen I'm Still Here maakte hij voor het eerst in zestien jaar weer een film in zijn thuisland Brazilië, waar de film een regelrechte box-officehit werd. De film verzilverde de Oscar voor Beste Niet-Engelstalige Film, Torres won voor haar rol al de Golden Globe voor Beste Actrice.