Ixcanul

Ixcanul begint en eindigt met het opvallende gezicht van de 17-jarige Maria die op de koffieplantage haar ouders werkt. De vulkaan Ixcanul gromt onheilspellend op de achtergrond. In deze asgrijze omgeving mengen zwaveldampen zich met koffiegeuren. De majestueuze vulkaan is met haar schoonheid en dreiging alomtegenwoordig. Maar de vulkaan is niet het enige dat smeult; Maria is verliefd op een alcoholische plantagearbeider en wordt ongewenst zwanger.

In dit dorp zonder elektriciteit en water worden vrouwen geacht om zich gedeisd te houden, zodat Maria”s aanstaande moederschap als een schande wordt gezien. Ook het bijgeloof speelt een grote rol, zeker wanneer slangen de koffieplantage terroriseren en men gelooft dat de zwangere Maria de enige persoon is die ze kan wegjagen. Met gevaar voor eigen leven stapt ze in het veld, en wordt uiteindelijk gebeten in een van de meest aangrijpende scènes van de film.

De deep-focus en de verzadigde-kleurencomposities verschuiven van statische tableaus naar een dynamische cinema vérité, wanneer enkele bewoners hun rustige dorp verlaten en de grote stad binnenrijden voor een paniekbezoek aan het ziekenhuis. Ixcanul werd gemaakt in samenwerking met de Maya”s, waarbij het verhaal via workshops met de lokale bevolking tot stand kwam.

Het niet-exotische camerawerk van Luis Armando Arteaga zorgt voor een zintuiglijke ervaring die het observerende drama een magisch-realistische draai geeft, waarbij de regisseur diep in een geïsoleerde wereld duikt die op de punt van verdwijnen staat.

“…heel goed gedaan… ongewone overtuigingskracht …uiterst naturel spel. (**** NRC Handelsblad)

“…feilloos oog voor detail…aangrijpend drama…fotografie is wonderschoon…overtuigt…verpletterend document… (**** Het Parool)

“…Knap… bedrieglijk bezwerend …zorgvuldig …sterk… beeldschone, maar zeer verontrustende film. (**** De Volkskrant)