Japanese Expanded Cinema

De roerige jaren 60 en 70 vormden niet alleen de voedingsbodem voor de jeugd- en protestcultuur, ze markeerden ook grote veranderingen in het artistieke veld.

Kunstenaars en filmmakers sprongen over de grenzen van hun disciplines: het theater ging de straat op, schilderkunst kwam los van de muur en de filmkunst onderzocht hoe ze zichzelf kon verlossen van hinderlijke verplichtingen als lineair narratief en dramaturgisch verantwoorde karakterontwikkeling.

Film kon puur beeld en geluid zijn, inzoomen op een paar ritmisch bewegende naakte billen of het uiteenspatten van een regendruppel op een rots registreren, in real time.

Onderbelicht

Ook in Japan waren flink wat kunstenaars en filmers betrokken bij nieuwe ontwikkelingen als body art, performance, videokunst en de vrolijke events van fluxus. Maar in tegenstelling tot hun Europese en Amerikaanse collega’s zijn hun inspanningen altijd wat onderbelicht gebleven, waarschijnlijk ook omdat hun werk vaak lastig is te traceren.

Julian Ross (Leiden University Centre for the Arts), kenner van de Japanse Expanded Cinema, heeft een programma samengesteld van vijf opmerkelijke Japanse experimentele producties uit de jaren 60 en 70. Hij zal de recent gerestaureerde films zelf inleiden en vertellen over de makers.

Toegankelijk maken

Het programma markeert de Nederlandse lancering van de studie Japanese Expanded Cinema and Intermedia: Critical Texts from the 1960s (Archive Books, 2020), waarvan Ross een van de samenstellers is. Het naslagwerk is te koop in Eye Shop.

Ross is ook redactielid van de non-profitorganisatie Collaborative Cataloging Japan (CCJ), die de geschiedenis van de Japanse experimentele film onderzoekt, bewaart en toegankelijk wil maken.

Het programma is samengesteld door Go Hirasawa en Julian Ross:

Shinjuku Station (Motoharu Jonouchi, 16mm-to-digital, 1968-1974, 15’)

Dada ‘62 (Takahiko Iimura, 1962, 16mm, 10’)

Human Event (Keiichi Tanaami 16mm-to-digital 1975, 5’)

Shadow (Rikuro Miyai 16mm-to-digital 1968, 12’)