Joyland

Haider, zoon uit een traditioneel Pakistaans gezin, vormt met zijn vrouw Mumtaz een verre van traditioneel koppel. Terwijl zij kostwinner is, neemt hij de rol van huisman op zich. Ook mag hij graag op zijn drie nichtjes passen, dochters van zijn broer Saleem, die volgens beider vader wél geslaagd is in het leven.

Wanneer Haider werk vindt, houdt hij de aard ervan aanvankelijk verborgen. In een nachtclub gaat hij aan de slag als achtergronddanser van performer en trans vrouw Biba, met wie hij bovendien een intieme relatie krijgt.

Joyland, [de eerste voor Cannes geselecteerde film uit Pakistan ooit], winnaar van de Queer Palm en nipt gepasseerd als Oscar-kanshebber voor Beste Internationale Speelfilm, is geen emancipatoir pamflet, althans niet alléén. Want wat voor Haider bevrijdend uitpakt, perkt Mumtaz juist in. Zíjn baan veroordeelt haar tot het huishouden. Dat deze moedige, genuanceerde en tragikomische familiesage in het overwegend behoudende Pakistan (tijdelijk) op een verbod stuitte, zal niet verwonderen.