Klondike

Op 17 juli 2014 werd de MH17 boven het oosten van Oekraïne uit de lucht geschoten door pro-Russische separatisten. 17 juli 2014 is ook de dag waarop Klondike begint. Op het land bij de boerderij van Irka en Tolik ligt een brokstuk van het vliegtuig. Bovendien heeft een slecht gerichte raket van de separatisten een groot gat in hun huis geslagen. Vluchten zo lang het nog kan, zou je denken.

Toch niet, juist vanwege de noodlottige gebeurtenissen wil de hoogzwangere Irka in de woning blijven. Haar licht ontvlambare echtgenoot vindt echter dat een vrouw in haar toestand zo snel mogelijk uit het oorlogsgebied moet vertrekken. De boodschap van de film zit heel knap in het allerlaatste shot van de film verstopt.

Impact op burgers

Klondike toont zo de oorlog van binnenuit. Maryna Er Gorbach houdt zich ver van de pseudo-documentaire stijl die films gesitueerd in een oorlogsgebied soms kenmerken. Ze kiest voor een radicaal tegengestelde aanpak: amper close-ups of lang aangehouden shots en camerabewegingen die altijd vloeiend zijn. Hoewel Klondike in januari 2022 klaar was, net twee maanden vóór de Russische invasie in Oekraïne in februari van dat jaar, heeft de film niets aan betekenis verloren.

Het gaat in Klondike niet om de oorlogsvoering zelf, maar om de impact ervan op burgers die plots in een gevarenzone wonen. Dat leidt soms tot absurde situaties en mild surrealisme rond mensen die leven in een huiveringwekkende werkelijkheid.