La battaglia di Algeri

1957: Ali La Pointe is een kleine crimineel die zich aansluit bij de Algerijnse onafhankelijkheidsstrijders van de FLN (Front de Libération Nationale) die vechten tegen de Franse koloniale bezetting. De Fransen slaan terug met contraterreur en marteling en onderdrukken de stadsguerrilla, maar uiteindelijk verliezen ze het van de demonstrerende menigten.

La battaglia di Algeri is op locatie opgenomen in een door Roberto Rossellini geïnspireerde journaalstijl: in zwart-wit met documentaire-achtige montage om het gevoel van historische authenticiteit te versterken, met voornamelijk niet-professionele acteurs die de echte strijd hadden meegemaakt. De film wordt vaak geassocieerd met de Italiaanse neorealistische cinema.

La battaglia di Algeri wordt beschouwd als een van de beste films aller tijden en won onder meer de Gouden Leeuw op het 27e Filmfestival van Venetië. Schrijver-regisseur Gillo Pontecorvo werkte samen met Ennio Morricone aan de filmmuziek vol met militaire ritmes die bijdraagt aan het meedogenloze tempo en de spanning van de film. De film, een onderwerp van sociaal-politieke controverse in Frankrijk, werd vijf jaar lang niet in het land vertoond.