La notte

In La notte blijkt het zo aantrekkelijk vormgegeven leven van de Milanese elite – men bewoont glanzend moderne flats, kleedt zich in maat- en mantelpak en verplaatst zich per sportauto over de nieuwe ringwegen – bedrieglijk; achter de façade van goede smaak, rinkelende ijsblokjes in de Campari en beleefd-beschaafde gesprekjes schuilt de verveling.

Marcello Mastroianni (dit keer niet onder de regie van zielsverwant Fellini, maar in handen van de strenge intellectueel Antonioni) vertolkt een schrijver die zich emotioneel uitgehold voelt; zijn echtgenote Lidia (Jeanne Moreau) is van hem vervreemd en zijn flirts met diverse vrouwen brengen geen verlossing.

Ontnuchterende kijk

La notte vormt met L’avventura en L’eclisse de ‘liefdestrilogie’ waarmee Antonioni begin jaren zestig naam maakte als filmvernieuwer; niet de dialoog of de handeling stuwt de vertelling voort, maar de precieze beeldmontage. Gevoelens van vervreemding en haperende communicatie drukt Antonioni uit in een uitgekiende mise-en-scène en fotografische opnamen van steden en landschappen. Jeanne Moreau, Marcello Mastroianni en Monica Vitti geven Antonioni’s ontnuchterende kijk op de moderniteit overtuigend vorm.