La règle du jeu

‘Een exacte beschrijving van de bourgeoisie in onze tijd’. Dat stond Jean Renoir voor ogen stond met La règle du jeu, een langzaam in een tragedie ontaardende zedenkomedie die aanvankelijk niet goed ontvangen werd. Twintig jaar later prijkte de film op een door een door een internationaal gezelschap van filmcritici samengesteld lijstje van de tien beste films aller tijden. La règle du jeu is vanaf die tijd een erkend meesterwerk.

De satire van Jean Renoir, gemaakt aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog, werd door de Franse regering twintig jaar na de release verboden omdat die 'demoraliserend' zou zijn. De regisseur wilde het publiek dan ook niet behagen. In de film zien we een groepje welgestelde dames en heren de tijd doden op een kasteel. In hun liefdesjacht op elkaar spelen begrippen als fatsoen en integriteit geen rol.

De regels van het spel

Hypocrisie, leugenachtigheid en doortraptheid zijn ‘de regels van het spel’, die de traditionele normen en waarden van de burgerlijke moraal opzij schuiven. Dat klinkt naar zwaar filmdrama, maar het unieke van Renoir was dat hij zijn sociaal commentaar wist te verbeelden in visueel krachtige films waarin de hoofdpersonen, met al hun gebreken, uitgroeien tot ‘echte’ mensen die sympathie weten op te wekken.

Het originele negatief ging verloren tijdens de Duitse bezetting van Frankrijk, pas in 1959 werd de film gereconstrueerd. La Cinémathèque française en Les Grands Films Classicques verzorgden in 2021 een 4K-restauratie.