Land des Schweigens und der Dunkelheit

Wat het betekent om te kunnen zien noch horen wordt indringend duidelijk in de documentaire die Werner Herzog maakte over Fini Staubinger. Zij werd, als gevolg van een zwaar ongeluk, doofblind en bracht lange tijd door in een speciale inrichting, de meeste tijd in apathische toestand liggend op bed.

Herzog begint haar te volgen als Fini, inmiddels 56 jaar, besluit contact met de buitenwereld te zoeken. Ze trekt langs scholen en instellingen om meer begrip te kweken voor het isolement van mensen die vrijwel niets meer horen en zien. Je bent afgesneden van de wereld, maar de behoefte om te communIceren blijft, bijvoorbeeld via het speciaal ontwikkelde handalfabet (vingerspellen-in-de-hand).

Hand loslaten

Fini blijkt een typisch Herzog-personage; met onvoorstelbaar goede moed probeert ze beperkingen te overwinnen en lotgenoten te activeren tot communicatie. De camera legt in vrij kale, statische beelden vast hoe groot de afstand tot de buitenwereld moet voelen voor Fini en haar doofblinde medepatiënten. Tegen Herzog zegt ze: “Als u mijn hand loslaat is het alsof wij duizend mijl van elkaar verwijderd zijn.”