Late Chrysanthemums

De voormalige geisha Kin is rijk geworden, maar het ontbreekt aan warmte in haar leven. Onaangedaan int ze schulden en houdt voormalige minnaars op afstand; zelfs de man waarvoor ze een zwak had, blijkt een teleurstelling.

Net als in Yasujiro Ozu”s Tokyo Story maakt Mikio Naruse gebruik van statische interieurshots en minimale beweging van de camera, die het verstrijken van de tijd en de traagheid van het ouder worden voelbaar maken. Als contrast toont hij levendige exterieurshots vol activiteiten: kinderen die door de straten hollen, een parade van straatartiesten, een voorbijganger die Marilyn Monroe imiteert. Naruse verbeeldt zo op knappe wijze de middelbare leeftijd, dat kruispunt tussen belofte en spijt, traditie en moderniteit, stilstand en verandering.

Van Mikio Naruse hadden nog maar weinigen gehoord totdat het filmfestival van Locarno in 1983 een retrospectief organiseerde. Late Chrysanthemums – over het leven van een ex-geisha/zakenvrouw – wordt inmiddels tot een van de klassiekers van de Japanse cinema gerekend.