The Discreet Charm Of The Bourgeoisie

Na zijn langdurig verblijf in Mexico keerde Luis Buñuel halverwege de jaren zestig terug naar Frankrijk, waar hij zijn faam als anarchistisch cineast (Un chien andalou, L’âge d’or) bestendigde met producties als Belle de jour (Gouden Palm), Le charme discret de la bourgeoisie (Oscar beste buitenlandse productie) en Tristana.

In Le charme discret de la bourgeoisie verzamelt een groepje notabelen uit hoge kringen zich rond een fraai gedekte tafel, in afwachting van de exquise spijzen die zullen worden opgediend. Staan de gangen eenmaal op tafel, blijkt het nog niet eenvoudig het voedsel daadwerkelijk naar de mond te brengen en te digesteren. Steeds worden de pogingen tot eten gedwarsboomd: door invallen van het leger, een terreuractie of niet te onderbreken monologen van de tafelgasten.

Zwarte komedie

Voor de cast koos Buñuel onder andere Fernando Rey, Bulle Ogier, Stéphane Audran en Michel Piccoli: topacteurs die graag hun medewerking verleenden aan de zwarte komedies van een regisseur als Buñuel. Met zichtbaar plezier voorzien ze hun rollen – waaronder die van generaal, bisschop en politiechef – van de verlangde opgeblazen gewichtigheid.

Het samenzijn van het gezelschap rond de tafel is een sociale façade; er hoeft maar iets te gebeuren of de maskers vallen af; alle personages zitten gevangen in hun eigen rol, allen zijn ze belachelijk. Hun onvermogen om de absurditeit van hun bestaan onder ogen te zien wordt versterkt door de surrealistische sfeer, met de droom-in-een-droom-scène als hoogtepunt.

4K-restauratie (StudioCanal)