Los delincuentes

Stel, je hebt de keus tussen nog vijfentwintig jaar doorwerken in de tredmolen of je gaat even brommen in de cel, waarna je ieder € 350.000 opstrijkt?

Voor bankemployees Morán en Román is de keuze snel gemaakt: Morán pleegt een zeer kalme, geweldloze bankoverval, laat zich arresteren en zit drie jaar; collega Román verbergt de buit en verhuist naar een dorpje op het Argentijnse platteland in de Sierras de Córdoba, waar hij een mysterieuze filmmaakster ontmoet.

Uitweg zoeken

Dat is in het kort de storyline van Los delincuentes, de zevende speelfilm van de Argentijnse filmer Rodrigo Moreno (1972). Achter deze beknoptheid gaat een doorgkomische parabel schuil over hoe twee mannen, veertigers, in het leven staan. Morán en Román spiegelen zich anagrammatisch in elkaar: de een is de voortrekker, de ander de medeplichtige – beiden zoeken een uitweg uit de strakke schema’s van de negen-vijfwereld.

Als Morán uit de gevangenis naar het dorp van Román gaat om de buit op te halen, raakt hij gefascineerd door een groepje filmmakers, met de gedreven Norma aan het hoofd. Norma, Morán en Román discussiëren, maken plannen, en bepleiten een nieuw begin voor de cinema; ondertussen zijn beide voormalige bankmedewerkers verliefd geraakt op Norma.

Los delincuentes is een geestige bespiegeling over tegenstellingen tussen stad-platteland (Buenos Aires versus Sierra de Córdoba), tussen aan hun stoel gekluisterde bankbediendes en alternatief levende kunstenaars, en, uiteindelijk, over de verschillen tussen Morán en Román.