Maudite poutine

Regisseur Karl Lemieux filmde het verhaal van Vincent en Michel in sterk contrastrerend zwart-wit, op analoog 16mm-materiaal; de beelden zijn soms sterk vervormd en doorsneden met stroboscopische effecten. Een rustige film is Maudite poutine dus niet geworden, wel een rauwe en energieke vertaling van levensangst en levenslust, een schreeuw om verlost te raken van uitzichtloosheid, een portret van het leven op het platteland waar rivaliserende gangs elkaar te lijf gaan en soms toch een beetje menselijkheid zichtbaar wordt in de kieren van het dagelijks bestaan.

rite de passage

Het speelfilmdebuut van de Canadese kunstenaar en experimentele filmer Karl Lemieux (1980) is vanwege zijn hypnotische effect op de kijker wel vergeleken met het inktzwarte werk van Philippe Grandrieux (Sombre, Meurtrière). Lemieux – die onder meer bekendheid verwierf door zijn werk voor hardcore-groep God Speed You! Black Emperor (achtergrondprojecties) en performances in het kunstcircuit – zegt zijn film te hebben gebaseerd op jeugdherinneringen. “De film is als een rite de passage waarin de kijker ondergedompeld raakt en teruggevoerd wordt naar een tijd waarin velen van ons radicale muziek ontdekten als uitlaatklep voor levensangst, aangedreven door verveling en innerlijke turbulentie. Een manier om de allesdoordringende gewelddadigheid te ontwijken die ons leven toen kenmerkte.”

“…veelbelovend debuut. (De Filmkrant)

“…Poëtisch… (NRC Handelsblad)

“…lyrische kwaliteit…alsof Lemieux het landschap bezingt met zijn camera…heeft de technische vaardigheid en het visuele talent… (De Volkskrant)