Modern Times

Omdat alle groten uit de filmgeschiedenis om de zoveel tijd aandacht behoeven, brengt distributeur Piece of Magic maar liefst tien (gerestaureerde) films van het genie Charles Chaplin opnieuw uit in de internationale theaters.

Chaplins iconische zwerverspersonage werkt aan de lopende band in een fabriek en doet niks anders dan schroeven dichtdraaien. Dit monotone werk maakt hem gek, waardoor hij in een gesticht belandt. Eenmaal uit de instelling ontslagen, belandt hij al snel in de gevangenis omdat hij ten onrechte wordt aangezien voor een communistische leider.

Modern Times wordt geprezen om zijn kritische kijk op productiviteit in de vroege twintigste eeuw en daarna. Maar velen zagen er ook een commentaar op de komst van de geluidsfilm in. De geluidseffecten geven het lawaai van machines weer, maar verder wordt de dramaturgie van de stille film gebruikt, zoals expressieve mimiek en geschreven tussenteksten.

Als in 1936 Modern Times van Charlie Chaplin in première gaat, staat de wereld op het punt van breken. Het is crisis, banken vallen om; tegelijkertijd raast de modernisering voort: in de wereld van staal, glas en beton worden efficiëntie en nuttigheid de maat der dingen.

Verboden

Geen wonder dat de film uitgroeide tot het boegbeeld van kritiek op de geïndustrialiseerde samenleving, waarin vooral de kleine man aan de lopende band in de fabriek vermorzeld dreigt te raken tussen de altijd doordraaiende raderen. Dictators als Hitler en Mussolini verboden dan ook opvoering van de film: een stok tussen de spaken van de arbeidsproductiviteit was het laatste wat het zich op oorlog voorbereidende Duitsland en Italië konden gebruiken.

De scène waarin Chaplin met steeksleutel en al bekneld raakt in het raderwerk van de machines is klassiek geworden. De stille film - Chaplin had niet veel op met de komst van de talkies - werd voorzien van een door de regisseur zelf geschreven muzikale score, waarvan hij de uitvoering ook zelf dirigeerde.