One Battle After Another

Voor One Battle After Another werkten Leonardo DiCaprio en Paul Thomas Anderson (There Will Be Blood, Boogie Nights, Magnolia) voor het eerst met elkaar samen – en hoe. Het komisch genie van DiCaprio spat van het doek in zijn rol als voormalig rebel Bob Ferguson, die ooit een groep migranten probeerde te bevrijden uit een detentiecentrum in Californië. Vijftien jaar later is hij een uitgebluste, manische stonerdie in open badjas door de film scharrelt, slechte wiet en blikjes Mexicaans bier achteroverslaand. Als zijn dochter bedreigd wordt, sluit hij zich aan bij een anti-overheidsgroep om een 'alt-right' white supremacist organisatie te bestrijden.

De politieke satire, zwarte komedie en actiefilm ineen is door de pers lyrisch ontvangen als overweldigend meesterwerk, een paranoïde komediethriller over het gebroken land Amerika, met een profetische verhaal over detentiecentra, witte nationalisten en onzinnige voorwendselen om het leger in veilige steden in te zetten. De eerste film van dit formaat die laat zien hoe "verdomd angstig het voelt om nu te leven", aldus Indiewire.

Modern jasje

In een razend tempo slalomt de film tussen slapstickdelirium en grimmig realisme. Sean Penn is briljant als de witte nationalistische Kolonel Lockjaw die niet zal rusten voordat hij iedereen heeft geëlimineerd die weet dat hij ooit seks heeft gehad met een zwarte vrouw. De film, met muziek van Jonny Greenwood, is losjes geïnspireerd op Thomas Pynchons controversiële roman Vineland (1990), door Anderson nu in een modern jasje gestoken. Eerder bewerkte hij Pynchons Inherent Vice (2009).

Celluloid-fanaat Anderson nam zijn film op 35mm-film op met VistaVision-camera's, waardoor Anderson nog meer visueel kon uitpakken. Vanaf 21 december is de film in Eye te zien op groots 70mm.