Platform

In 1978 begon partijleider Deng Xiaoping een revolutionaire hervorming van het despotisch communistisch bewind onder Mao Zedong, die tientallen miljoenen Chinezen de dood in had gedreven. Het land stond aan de rand van de afgrond; door gedeeltelijk de principes van de vrijemarkteconomie toe te laten, hoopte Deng China te moderniseren en te openen voor buitenlandse handel.

Platform, de tweede speelfim van Jia Zhang-ke (Fenyang, China, 1970), schetst in lang aangehouden, rustig voortglijdende totaalshots hoe een theatertroep die tot voor kort in zijn stukken maoïstische propaganda uitdroeg, zich verhoudt tot nieuwe tijden. De overgang blijkt abrupt: de Fenyang Landarbeiders Kultuur Groep turnt zichzelf razendsnel om tot de All-Star Rock and Breakdance Electronic Band.

Popmuziek

De metamorfose verloopt niet zonder kleerscheuren, de nieuwe vrijheid is betrekkelijk: ondanks de spijkerbroeken, de filtersigaretten en de popmuziek is er voor het individu in de Chinese maatschappij weinig ruimte; de Partij blijft leidend, politiek protest wordt hard neergeslagen, het collectief gaat voor. Close-ups op de afzonderlijke leden van de rockgroep gebruikt de regisseur dan ook nauwelijks.

Jia Zhang-ke groeide als puber en adolescent op in de jaren tachtig; als geen ander weet hij het dubbelzinnige, wrange karakter van kapitalisme-in-de-eenpartijstaat te treffen, in rijk geschakeerde melancholische tonen.

Vertoning 35mm-kopie (Eye-collectie)