Premiers les derniers, Les

Op een eindeloze, winderige vlakte zijn Cochise en Gilou, twee onafscheidelijke premiejagers, op zoek naar een gestolen telefoon met gevoelige inhoud. Op hun weg komen ze Esther en Willy tegen, een stel dat op de vlucht is. Want ze zijn ervan overtuigd dat de wereld zal stoppen met draaien. Dit zijn misschien wel de laatste mensen, maar ze zijn niet zo heel anders dan de eerste.

Zoals vaak plaatst Bouli Lanners zijn zoekende personages in de meest desolate landschappen. Lanners haalde dit keer zijn inspiratie ook uit de westerns en Bijbelse verhalen, inclusief een Jezusfiguur en een saloon met xenofobe schurken.

In de bijrollen schitteren Max von Sydow en Michael Lonsdale, die zegt: “We leven niet alleen om te ademen.” Ze beseffen maar al te goed dat ook zij aan de absurditeiten des levens onderhevig zijn. Lanners accentueert de onheilspellende sfeer van een dreigende catastrofe met uitgesponnen stiltes en een grijsblauw palet, maar zoals altijd bij Lanners valt er ook genoeg te lachen in het duister.

“…sympathiek…vreemde fascinerende betovering…schitterend Cinemascope…terzijdes die je onverwacht raken…door en door menselijk verhaal…ontroerend…rauwe film met een zachtmoedige kern… (**** De Filmkrant)

“ …indrukwekkend…zeer herkenbare signatuur…wederom geslaagd…uiterst treffende aanvulling op zijn prettige, eigenzinnige werk. (**** De Volkskrant)

“ …prachtige beeldcomposities…Lonsdale (1931) en (een zingende!) Max von Sydow (1929) stelen intussen op schitterende wijze de show. (**** NRC Handelsblad)